XXIII i XXIV NIEDZIELA ZWYKŁA
XXIII NIEDZIELA ZWYKŁA
Jak powinniśmy traktować grzeszników?
Czy należy unikać relacji z nimi?
W stosunku do grzeszników powinniśmy zastosować trzy zasady postępowania. Po pierwsze, należy ich upominać i zachęcać do nawrócenia (jest to zresztą jeden z uczynków miłosierdzia względem duszy). Sam Bóg dobitnie ostrzega, że odpowiedzialność za śmierć grzesznika spada na tego, kto mógł go „sprowadzić z jego drogi” (Ez 33,8), a tego nie uczynił. Jezus z kolei zachęca: „Gdy brat twój zgrzeszy przeciw tobie, idź i upomnij go” (Mt 18,15). Jeśli jego serce jest twarde (jak serca buntowniczych Izraelitów w Massa i Meriba; por. Ps 95,8), należy zrobić wszystko, by je „rozmiękczyć”. Po drugie, gdy grzesznik bezpośrednio nas zranił swym występkiem, powinniśmy mu przebaczyć. Nie wolno żywić w sercu urazy. Ewangeliści obrazowali ludzkie winy za pomocą długów, a darowanie win (przebaczenie, odpuszczenie, pojednanie) ukazywali jako anulowanie długów. Uzyskujemy je podczas sakramentu pokuty i potem sami powinniśmy darować długi naszym winowajcom. Jest tylko jeden dług, który mamy prawo (a nawet obowiązek) zaciągać. Pisze o nim św. Paweł: „Nikomu nie bądźcie nic dłużni poza wzajemną miłością” (Rz 13,8). A miłość zachęca nas do troski o grzeszników. Jednym z jej przejawów jest modlitwa w ich intencji. Za nich zatem (i to trzecia zasada) należy się modlić, a taka modlitwa – jak przekonuje Jezus – może być skuteczna, jeśli dwie lub trzy osoby gromadzą się w Jego imię (por. Mt 18,19–20). Nie należy wcale zrywać relacji z grzesznikami, ale z troską pomagać im wejść na właściwą drogę i zadbać o ich nawrócenie.
XXIV NIEDZIELA ZWYKŁA
Jak często powinniśmy przebaczać?
Dlaczego powinniśmy to czynić?
Pytanie zawarte w tytule zadał Jezusowi Piotr: „Panie, ile razy mam przebaczyć, jeśli mój brat zawini względem mnie? Czy aż siedem razy?” (Mt 18,21). W odpowiedzi usłyszał: „Nie mówię ci, że aż siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy” (Mt 18,22). Biorąc pod uwagę symbolikę cyfry siedem (a oznacza ona pełnię), nie mamy przebaczać często, lecz zawsze. Sami bowiem potrzebujemy przebaczenia ze strony Boga, a On „odpuszcza wszystkie Twoje winy i leczy wszystkie choroby” (Ps 103,3). Skoro On daruje nam długi (czyli grzechy), to i my powinniśmy podobnie postępować względem naszych dłużników (czyli tych, którzy zranili nas swoim postępowaniem). Prawdę tę Jezus obrazuje za pomocą przypowieści o nielitościwym dłużniku. Tytułowy bohater (a raczej antybohater) od litościwego króla uzyskał darowanie niewyobrażalnego długu (w wysokości dziesięciu tysięcy talentów), który był w praktyce nie do spłacenia. Chwilę później jednak zabrakło mu litości względem dłużnika, który winien mu był zaledwie sto denarów (a więc mniej więcej wysokość trzymiesięcznej pensji robotnika). Przypowieść może być ilustracją do wezwania z modlitwy „Ojcze nasz” („odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom”) oraz do słów Syracha: „Odpuść przewinę bliźniemu, a wówczas, gdy błagać będziesz, zostaną ci odpuszczone grzechy” (Syr 28,2). W życiu i śmierci należymy do Pana (por. Rz 14,8), dlatego powinniśmy postępować według Jego wskazań. A miłosierdzie względem grzeszników jest priorytetem w Jego nauczaniu.
Więcej przeczytasz w 18. numerze dwutygodnika „Pielgrzym” [6 i 13 września 2020 R. XXXI Nr 18 (803)]
TUTAJ można zakupić najnowszy (18/2020) numer dwutygodnika “Pielgrzym”:
https://ksiegarnia.bernardinum.com.pl/pl/p/Pielgrzym-182020/287
