Jak Chrystus stał się dla nas człowiekiem, tak wybrani przez Boga ludzie na mocy sakramentu święceń stają się dla Kościoła i świata ambasadorami Boskich spraw.
Człowiek jest sam dla siebie wielką tajemnicą. Odkrycie jej wymaga pomocy Kogoś, kto zna nas dłużej i lepiej od nas samych. Stworzony na obraz i podobieństwo Trójjedynego Boga człowiek nosi w sobie pragnienie jednoczenia tego, co różne. Do tego przecież jest powołany, aby połączyć w sobie już w swym poczęciu miłość ojca i matki, ale także ciało i duszę, doczesność i wieczność, a już w świadomym życiu radość oddania z cierpieniem odrzucenia. Niestety, w powołanie to poprzez ranę grzechu pierworodnego wkrada się czasem pewien błąd. Jakże często na siłę próbujemy łączyć także to, czego połączyć nie można. Czyż błąd ten nie objawia się wówczas, gdy staramy się jednoczyć prawdę z kłamstwem, brzydotę z pięknem czy miłość z grzechem? (…)
